Informacja Kalkulator Hydrauliczny Sieci

Zapisy normy PN-EN 752 w zakresie sposobu wymiarowania kanalizacji, można potraktować jako najlepszą dostępną technikę w obliczeniach przepływów. Mimo to nadal w praktyce inżynierskiej stosuje się metodę stałych natężeń (MSN).

W komentarzu ATV-A 118 metody czasu przepływu (np. MWOO, MZWS, w realiach Polski — MGN (metodę granicznych natężeń) lub MMN (metodę maksymalnych natężeń)) uznaje się jako ”zalecane” przy projektowaniu systemów kanalizacyjnych, a ”możliwe” do zastosowania przy obliczeniach sprawdzających, istniejących systemów dla zlewni o powierzchni do 200[ha]. Literaturowe ograniczenia podane przez Błaszczyka dla zastosowania MSN tj. projekty wstępne dla zlewni o powierzchni do 50[ha] bardzo często są pomijane. Metodę tą stosuje się przy wykonywaniu projektów budowlanych dla zlewni o zróżnicowany spadkach, współczynnikach spływu oraz powierzchniach znacznie przekraczających dopuszczalną wartość. Analizuje się również pracę hydrauliczną istniejących układów kanalizacyjnych o powierzchni zlewni przekraczającej wartość maksymalną dla modeli czasu przepływu.

Obecnie dobór wykładnika ”n” w MSN dokonuje się najczęściej jedynie na podstawie powierzchni zlewni. Tymczasem jak podaje Karol Pomianowski jego właściwe ustalenie poprzedzone było obserwacjami zachowania się systemu kanalizacyjnego: ”Tym wzorem posługuje się także największy dziś bezsprzecznie znawca kwestyi kanałowej inż. Lindley. Wysokość wykładnika oznacza jednak Lindley na drodze odrębnej i dokładnej. Szuka w każdem kanalizowanem przez się mieście związku pomiędzy natężeniem opadu, a czasem trwania, a więc następnie dla typowych ciągów kanałowych ustala związek pomiędzy obszarem zlewni a czasem przepływu wody ze skrajnego punktu zlewni do punktu, w którym zawarty jest pewien obszar zlewni. (…) Wysokość wykładnika jest u Lindleya zastosowana do rzeczywistych warunków, jakie zachodzą w danem mieście.”